Vay Kayı'nın ulusu!.. Vay ulusun umudu, yiğit Ertuğrul !
— Vay aklı derinlere erenimiz... Vay belamıza kanat
gerenimiz!
— Vay kılıcını göklere asan... Gün ortası düşman basan...
Basıp dağıtan...
Hep bir ağızdan uludular:
— Karşı yatan kara dağı sorar isen yaylandı bey, yaylan
hani?
— Yaylan hani! Güm güm akan erkek sular, suyundu bey,
suyun hani?
— Suyun hani?
— Vay Kara Osman Beyimizin, Ak Gündüz Alp'in, yiğit
Savcı Gazi'nin yiğit babası...
— Vay dünyayı kara gördüm, akan suyu akmaz gördüm...
Vay
vay söndü ocaklarım, çakmakları yakmaz gördüm!
— Kalmış yiğit arkası... Aç miskin doyurucu... Türkmen'in
direği!.. Gaziler gazisi beyim vay!
Alplar başbuğu, erenler serdarı, bacılar atası, Sakar suyun
dalgıcı. Yeşil dağın kaplanı, ak atların binicisi, vay Ertuğrul
Beyim vay!..
Bu kez kadınlara, savaşçılar da koşulduklarından Söğüt
temelinden sarsıldı:
— Tavla tavla yağız atlar, sorar isen atındı bey, atın hani?
— Atın hani?
— Uğraşlarda düşman yenmek bahtındı bey, bahtın hani?
— Bahtın hani?