Kitaba ilk başladığımda çok durağan bir hikayenin içine girdiğimi hissetmiştim lakin yüreğimdeki heyecan son sayfaya kadar hiç yitmedi. Çünkü benden olmayan, benim gibi olmayan, tanık olmadığım ve görmediğim Bartleby'nin davranışlarına bir yorumda bulunabilmem mümkün değildi ve yüreğimdeki boşluğun yanında bende bir merak uyandırmıştı. Neyi, ne için yapıyor bu adam? Kitabın sonunda zihnim karmakarışıktı ve ne yapacağımı bilemez haldeydim. Biraz düşündükten sonra şunu farkettim. Bartleby ben değil miyim aslında, biz değil miyiz? Hayatın günlük karmaşası ve rutinin içinde aslında biz de çoğu şeyi yapmamayı tercih etmez miyiz? Kaçımız reddedecek yürekliliği içinde bulundurur. O andan itibaren Katip Bartleby benim için, tüm katiplerin ve avukatın iç sesi oldu. O gerçek bir hayaletti belki de. Nasıl bilebiliriz ki? Bazen gitmek zorundayken yahut eglenirken, hayata karışırken bile rutinimizden ayrılacak olmak hepimizin ödünü koparmaz mı? Evimizin sıcaklığını duyumsamadan dinlenebilir miyiz ya da başka koşullar bizi korkutmaz mı? Yeni bir şeylere alışmanın zorluğu kalbimizi acıtmaz mı? Katip Bartleby içimizdeki o ayrılmak istemeyen parçaydı. Sabit durmak isteyen parçaydı, hayatı istediği gibi istediği şekilde kaygısızca yaşamak isteyen unuttuğumuz, ötelediğimiz değer vermediğimiz parçamızdı ve biz onu öldürdük.

Katip BartlebyHerman Melville · Can Yayınları · 201912,4bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yaremur