Yer: Ankara'da Sabahattin Eyuboğlu'nun evi. Yıl 1946. Ev hal kı ve misafirler salonda otururken küçük odada genç bir kız sedi re uzanmış isteksizce ders çalışıyor. Odanın öbür köşesinde, sair kâğıda bir şeyler yazıyor. Sonra genç kıza uzatıyor kâğıdı:
"Bak, senin için bir şiir yazdım." Okuyor genç kız:
Uu
SERE SERPE
Uzanıp yatıvermiş sere serpe;
Entarisi sıyrılmış hafiften; Kolunu kaldırmış koltuğu görünüyor; Bir eliyle de göğsünü tutmuş; İçinde kötülüğü yok biliyorum;
Yok, benim de yok ama, Olmaz ki!
Böyle de yatılmaz ki!