Oğuz Atay yolda bir arkadaşına rastlar, kolunun altında Dostoyevski'nin İnsancıklar adlı romanı vardır. Arkadaşı, "Ne yapacaksın o kitabı, okumamış mıydın?" deyince Oğuz Atay; "Ben okudum da bu kitabı Pakize'ye götürüyorum, o da bunu okuduktan sonra onunla evleneceğim" der.
Bende evlenirsem kısmet çeyizi kitap yapan ile evlilik yapacağım. Bir nesil ancak böyle yetişir. Tanrı bile kitap yolu ile insanlığa seslendi.