Thomas Mann'ın okumakta en zorlandığım kitabı oldu Doktor Faustus. Hesse'nin Boncuk Oyunu'yla Proust'un Kayıp Zamanın İzinde serisinin arasında bir yerde, yani fazlasıyla detaylı bir hikâye. Besteci Adrian Leverkühn'ün biyografisini yazan Dr. Zeitblom, dönemin ve kendisinden önceki dönemin müzikal gelişimini de ilintileyerek çok geniş bir düzlemde ele alır bu biyografiyi. İlk 140 sayfada kitabın bana uygun olmadığını anladım ve geri kalan 600 sayfayı bunun bilincinde, haliyle epey eziyetle okudum (klasik müzikle, beste ve bestecilerle ilgilenenler bu kısmı daha kolay okuyabilir belki). Duygusuz bestecinin şeytanla yaptığı anlaşmayı (klasik ruh kiralama ve satış ltd.şti.) ve sonrasında yaşadıklarını okumak bu eziyeti biraz azaltacak gibi olduysa da, bestecinin çevresindeki gereksiz insan kalabalığı betimlemelerine girince o his de çabucak kayboldu. Özetle, mazoşist anıma denk geldiği için okudum ben, yoksa tavsiye edilecek kitaplardan değil. =(