Can kısa klasiklerinden okuduğum 8. kitap. Sokrates’in infazından önceki gün, öğrencilerinden Kriton’un onu kaçmaya ikna etmek için zindanına geldiğinde gerçekleşen konuşmaların epik bir dille aktarılmış hali. Sokrates’in cezasına boyun eğmek istemesi ve buna karşı çıkan dostlarını kınaması bir yana, çarpıcı bir süper ego- ego çatışmasına şahit olunuyor. Kitapta Sokrates’in devlet ağzından devleti yücelttiği şöyle enteresan bir söylem var;
“Ne yapıyorsun peki sen,” diye sürdürürler o zaman sözlerini, “seni bize bağlayan anlaşmayı bozmaktan, verdiğin sözleri ayaklar altına almaktan başka? Oysa biz seni zorlamadık, aldatmadık, çabucak bir karar ver de demedik. Bak, yetmiş yılın olmuş düşünmek için; bizden hoşlanmadıysan, anlaşmanın maddeleri sana yeterince adaletli görünmediyse, çekip gidebilirdin rahatça. Ama sen ne Lakedaimonia’yı yeğledin ne adım başı övdüğün Girit’i ne de başka herhangi bir Yunan ya da barbar kentini. Topallardan, körlerden, yatalaklardan daha az dışarı çıktın bu kentten, öylesine hoşnuttun; kim bir kenti sevebilir yasalarını sevmeden?”
Sokrates günümüzde yaşasaydı hangi partili olurdu merak ediyorum :) Aynı görüşlerde olamayacağı muhakkak.
Çevirisi iyi olan nadir bir kısa klasikti. Farklı bir açıdan devlet kavramını anlamlandırmak için okunabilir.
