ÇİÇEKLERİ YEMEYİN
Her insanın bir öyküsü vardır,
ama her insanın bir, şiiri yoktur.
Yoldan geçiyordu, durdu..
Bir bahçe vardı.. Donuk adımlarla,
adım-adım bahçenin duvarına
yöneldi.. Donuk gözlerle çiçeklere
baktı, baktı.. Çiçekler sıcaktı..
Donmuş bir sesle bahçıvana sustu:
— Bu çiçekler kesilecek
mi? Bu çiçekler gidecek mi?
Bahçıvan dizlerine bahçeyi
çöktü.. Yüzüne çiçekleri döndü.. Bir
ışık yanmayordu, yandı, söndü.. Elleri
gözlerine baktı, gözleri ellerine
aktı.. Sözleri ellerini gördü.. Elleri
kördü.. Sönen ışık yandı.. Yanan ışık
söndü.. Dün yağmur yağacaktı, gün
döndü, yarın yağdı, bugün dindi..
Ağlayacaktı.. Kim anlayacaktı.
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.