“Birbirimizin mahvına göz yumuyoruz ve hepimiz biraz suçluyuz bu pasif intihar girişiminde.” diyen bir yazarın hızlanan, acımasızlaşan dünyada mahvolup gitmememiz için yazdığı, bizi kendimize getirmeye çalıştığı bir eser. Güncel mesellerle ilgili denemeler var. Özlenen çocukluğumuz, kaybettiğimiz mahallemiz, sevdalarımı, dostluklarımız ve daha neler neler.. Altını çizdiğim yerler öyle çok ki, zaman zaman okuyup silkelenmemi sağlayacak satırlar.
Ben biraz uzun sürede okudum ancak çok güzeldi. Tavsiyedir.
