Hayatımızdan bir haftalığına duyma yetisini çıkarsak, konuşamasak nasıl olurdu; hiç düşündünüz mü? Sonra o sessizlikte bir dil keşfetsek... Çoğunluk bizi anlamasa, yadırgasa ve biz her şeye rağmen, ağlayan çocuğumuzun geçirdiği nöbeti duymamamıza rağmen evet o acıya rağmen, güçlü olmayı, meraklı olmayı sürdürsek? İşiten oğlumuza dönüp “ Siyahın sesi nasıl bir şey?” diye sorsak... Belki o zaman bizim gibi olmayanlara karşı daha anlayışlı olurduk.
