Dostoyevski’nin okuduğum ikinci eseri. Eser, iki bölümden ve isimsiz başkahramanımızdan oluşuyor. İsimsiz kahramanımız benliğiyle ve çevresiyle bir çatışma halindedir, bu hali ilk bölümün oluşmasını sağlıyor, ilk bölümü okurken biraz sıkıldığımı dile getirmeliyim. İkinci bölüme geçtiğimizde kahramanımızın yaşadığı bir olay anlatılır, anlatılırken bazı dersler de elbette verilir. Ne yazık ki kahramanın bu çatışma hali onu ve çevresini olumsuz etkilemektedir. İsimsiz kahramanımıza keşke kendine, çevreye ve her davranışa bu kadar çok anlam yüklemeseydin dediğim çok oldu. Bu eser biraz da Dostoyevski’yi yansıtıyor, çünkü hayatı boyunca hem sağlık sorunları hem de maddi sıkıntılar yaşadığı için belki de karakterleri hep bi mutsuz, hep bi çile çekiyor, hep bi iç dünyasıyla savaş veriyor...
Merak edenler, okumak isteyenler şimdiden keyifli okumalar.