Korku öyküleri beni çocukluğuma götürdü, anne annemin toprak evine... Küçükken yaz tatillerinde köye giderdik anne annemin evine. Köyümüzde Adile abla diye bir kadın vardı bir kızı ve bir oğluyla yalnız yaşıyordu. Adile abla bize gelir ( kendi iddiasına göre kızı bir gün küle sıcak su döktüğünden cin çarpmış) ve başlardı hikaye anlatmaya, cin tasvirine... Aklımda kadarıyla cinlerin burun direkleri yokmuş mesela ayakları tersmiş mesela... Çocuk aklımla hem merak içinde dinler hem de çok korkardım. Gece yatağa yattığımda o toprak evin tavanını izler gölgelerini, toprağını, ağacını hep bir şeylere benzetirdim. Adile ablanın sayesinde hayal gücüm çok gelişti, buradan çok teşekkür etmek istiyorum ona. Okuduğum bu öyküler çocukluğumda dinlediğim öykülere çok benziyor o yüzden çok beğendim. Kitabı geçen gece bitirdiğimde bu yaşımda bile gece korktum, o yüzden sevgili korku öyküleri yazarları bana bir gece uyku borçlusunuz:)

Anadolu Korku Öyküleri 1Kolektif · Bilgi Yayınevi · 2014225 okunma

·

468 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

secil.secil