Oğuz Atay ve Ahmet Cemal'i yan yana getiren sadece kahramanın değil, kendi körlüğümüzle de yüzleşmemizi sağlayan bir eser.
Benin için çokkkkkkk zor ve değişik bir yolculuk oldu. Sürükleyici unsuru güçlü olsa da elinize aldığınızda su gibi akıp giden kitaplardan değildi. Hele kitaptaki tüm karakterlerin itici olması beni daha da bir yordu .
25 bin kitaba sahip olan sinolog Kien,kitaplar dışında herkesten herşeyden nefret eder.Bu yüzden kendini "körlüğe" mahkum edip ( körleşme gerçek anlamda değil metaforik anlamda bu arada) kendisine dünyalar içinde dünyalar yaratır:
1.Dünyasız bir kafa
2.Kafasiz bir dünya
3.Kafamdaki dünya.
Peki herkese ve her şeye karşı kendini kapatmak ne gibi sonuçlar getirir?
Bunun cevabı kitapta ve okuyucuda gizli:))
Canetti aydın ile halk arasındaki yabancılaşmayı, düşünce ile gerçeklik arasındaki kopuşu anlatirken oyle bir atmosfer yaratmış ki benim kitabi okurken ilk sarsilmama sebep oldu. İkinci sarsılmama ise kadınlar hakkında ki savları sebep oldu (kötü anlamda).
Kitabın tüm alt yapısını anladım dersem yalan olur. Bazı kitapları her okuduğumuzda farklı anlamlar çıkarırız. Bu kitap ta onlardan biri. Felsefi yapısı güçlü olanların daha çok anlam çıkaracaklarını eminim .
Her ne kadar kitap önceki dönemlerde yazılmış ve alt konular çok farklı olsa da hiç bir dönem değişmeyen insanlığın hikayesini barındıran okuması zor ama okunursa okuyucuya bir çok şey katacak eserlerden.
Okuyacak olanlara kör olmamaları temennisiyle şimdiden keyifli sayfalar diliyorum (yazı puntoları çok ufak ).
