Fowles; ismini verdiği (Aristos) ve yaşam üzerine ( din[Hıristiyanlık], hümanizma, sosyalizm, faşizm, sanat, varoluşçuluk, cinsellik vs.) notlarını paylaştığı kitabını, Aristos'un ortaya çıkarıcısı olan Herakleitos'tan esinlenerek oluşturduğunu söylüyor. Herakleitos'un Aristos'u; uyanık insan yani en iyi ve üstün derecedeki insan anlamı taşıyor. Yakın tarihte bildiğimiz benzer bir karakter de Nietzsche'nin Zerdüşt'ünde var. Üst insan özelliği. Karmaşa ve kaos ortamındaki insanın var olmasını, kendini anlamlandırmasını, içinde yaşanılan tüm sistemlerin amaçlarını sorguluyor Fowles ve ekliyor düşüncelerine daha giriş bölümünde: "Okuyacağınız kitaptaki düşüncelere katılmayabilirsiniz hatta onları eleştirebilirsiniz. Benim burada yazdıklarım salt gerçeklikler değildir. Onlar bana ait düşüncelerdir." Zaten kitabın içerik bakımından salt gerçeklik taşıması da Fowles'in düşüncelerine aykırı düşer. O bunu sorguluyor. Fragmanlar, diyaloglar vb tarzda yazılmış tarih öncesi ya da yakın tarih yazarlarında gördüğümüz ileri görüşlülük bizi şaşırtabiliyor açıkçası. Böyle özlellikler barındıran bir kitap hayret verici oluyor. Fowles de Herakleitos'tan esinlenerek buna benzer bir şeyler oluşturmuş fakat onu ayıran özellik, bir ideanın ya da bir eleştirinin uzun zaman sonra değer kazanması yönündeki gerçekliği bize göstermesi ile beraber yaşanılan çağda, zamanda içinde bulunduğumuz toplumdaki her türlü kandırmacayı sade bir dille anlatması.

AristosJohn Fowles · Ayrıntı Yayınları · 200083 okunma

·

245 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

H. Ferventis