Belli bir yaştan sonra kendimizi güvende ve yaptıklarımızın doğruluğundan emin gösteren bir maske takıyoruz. Zamanla bu maske yüzümüze yapışıyor ve bir daha çıkmıyor.
Çocukken ağlarsak ilgi, üzüntümüzü belli edersek de teselli göreceğimizi öğreniyoruz. İnsanlari gülümsememizle ikna edemediğimizde gözyaşlarımızın mutlaka işe yarayacağını biliyoruz.
Büyüyünce ise - banyoda kimselere duyurmadan ağladıklarımizi saymazsak- çocuklarımızın yanı haricinde ne ağlıyoruz ne de gülüyoruz. İnsanlar bizi savunmasız görüp bundan faydalanmak isteyebilir diye duygularımızı belli etmiyoruz.
Uyku her derde deva.
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.