Yaşar Kemal bu kısa ve şiirsel üslup kullandığı romanında bence biraz da kendi hayatıyla paralellik içeren bir konu seçmiş. Bir babanın ve arkasından annenin ölümü. Esme.. ahh Esme. Esemeyen, esmesine hiç izin verilmeyen, oğlu tarafından öldürülen Esme.. Konu, dil, üslup, betimlemeler, hissedilen ve hissettirilenler açısından bakarsak yine klasik bir harika Yaşar Kemal romanı. İşlediği konu çok içten çok Anadolu’dan çok bizden.. Töre denilen illet hala maalesef ölüm getiriyor bu kitapta da olduğu gibi. Hem de anasını oğluna öldürtecek kadar sert bir töre. Hasan’ın ne suçu var? Zaten Hasan o kadar emin değil ki yapması gerekenden... kendi içsel çatışmaları, 9 yaşındaki çocuk psikolojisi, travmaları.. Bir bir içinize işliyor güzeller güzeli Esme’nin vicdanlı(?) oğlu Hasan’ın başına gelenler . Köyde yangın çıkarıyor, kırlangıçların yuvasını dağıtıyor. Sırf bereketsizlik gelsin diye. Bence... Çünkü kırlangıç yuvası bozanın hayatından bereket eksik olurmuş. Bir köy halkı inancı bu. Tıpkı! zorla Halil tarafından kaçırılan, afyonlu şerbet verilen Esme’nin ahlaksız ve ölümü hak ettiğini düşünmeleri gibi. Buna inanmaları gibi. Zorla kaçırmak değil ahlaksızlık.. Zorla birlikte olmak değil ahlaksızlık.. Kocası ölen Esme’ye göz koymak değil, Görmeden ona köyde erkeklerle birlikte oluyor diye iftira atmak hele hiç değil ama Esme’nin ölümü hak etmesi hatta ve hatta bu ölüm için oğluna yapılan psikolojik baskı bu köyün en ahlaklı düşünceler... Ah Esme... çok ah kadın... Kadınlar... Çokça hüzün ve keder hissetmek isteyen, Anadolu’yu gezmek isteyen, Anadolu halkının yanlışlarının da olduğunu kabul edip yine de Anadolu insanını sevmek isteyen, Artık bu yanlışlara da dur demek isteyen herkesin okumasını tavsiye ediyorum. Yine çok beğendiğim bir Yaşar Kemal yapıtı...

Yılanı ÖldürselerYaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 202019bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eyşi