Yaralanmış, yıpranmış, tahrik olmuş bedenleri içinde bulundukları mekandan, zamandan kopmuşçasına betimleyen Schiele, eserlerini boşluktan korkarcasına süslemeyle dolduran Klimt’in aksine “boşluk”un cazibesine kendini kaptırmış gibiydi.
Sayfa 33Kitabı okudu
··
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.