Ah.. Bazen kitaplar okunmasi gerektiği zaman icimizden oku hissiyati gelir. Bazen okumamiz gerektigi için elimize geçer.
Nietzsche ve Babaannem.. Yıllardır okuyacağım dedigim fakat yeni nasip olmus bir kitap. Iyi ki nasip olmus. Oyle etkileyici üslupla sonuca getirmis ki cok cok cok sevgili yazarimiz, kimi zaman överek kimi zaman yererek. Kimi zaman çocuğa seslenerek kimi zaman kendini eleştirerek. Ama her netice bir gerçekliğe varmış. Fark etmedigimiz yahut fark edip unuttugumuz.. Her başlığı öyle etkileyiciydi ki, hızlı okudugum cümle olduğunda haksızlık yapıyormuş hissine kapıldım.
Lütfen alma niyetindeyseniz ertelemeyin ve elinizdeyse sıraya koyun ve eger mümkünse arkadasinizla tahlil yapın ama tüm kitabi bitirince değil; birkac baslik okudukça. Öyle de sindirilesi öyle de üstüne düşünülesi bir kitap. Velhasıl anlatılmaz yaşanır. Anlatılmaz okunur
