Gönderi
Kitap, Abelard ve Heloise'nin mektuplarından uyarlanan bir oyun olarak 71 sayfadan oluşmakta. 12 mektup var okuduğumuz. Okuyacağımız bu dramatik ve romantik aşk öyküsü 12.yüzyıl Fransız edebiyatının en ünlü ve en eski yapıtlarından. Pek çok kez oyunlaştırılmış pek çok sanatçıyı etkilemiş.
Abelard; şâir, filozof. ( 40 yaşında) Heloise ise; güzel, kültürlü, zeki, özgürlüğüne düşkün bir öğrenci ( 22 yaşında) zamanla ikisi arasındaki yakınlaşma aşka, evliliğe dönüşür. Gizlice evlenmeleri, Heloise'nin dayısının Abelard'ı hadım ettirmesi,( dayının Heloise karşı hissettikleri... ) sonrasında ayrı düşmeleri... Manastırda yaşamaya başlamaları( rahip- rahibe) aşk, acı ve özlem dolu bir hayat.
Abelard ve Heloise arasında geçen tutkulu, romantik bir aşka tanıklık etmiş oluyoruz okudukça. Böylesi bir sevgi, aşk, tüm acılara rağmen unutamayış, bağlılık müthiş etkileyici.
Ta derinden hissedebileceğimiz akıp giden şiir gibi duygu dolu cümleler...
Bu kitap İnsana; sevmenin, âşık olmanın bu duygular neticesinde acıya/ıstıraba gark olmanın dahi her şeye rağmen yaşanması gerektiğini düşündürüyor. Asırlar geçse de insan var olduğu sürece bu duyguların da bizimle doğup bizimle yok olup gideceğini yeniden hep yeniden hatırlatıyor.
Bana biraz da beşerî ve ilahî aşkı anımsattı.
" Çünkü sevmek dediğin aşk oyunlarıyla olmaz. Şiir yazarak olur, çiçek toplayarak olur. Yeminler ederek, antlar içerek, sözler vererek sürer. Sevgi verdiklerimizde değil alabilme yeteneğimizde gizlidir. Güvenimizle büyür. Oysa kendi gerçeğimize güvenmiyorsak güvenemeyiz kimselere!"
" Aşk ya aşktır ya değildir.
Ne amaca gerek duyar ne hedefe.
Ama kendi kendine doğar; kendi kendine yeter.
Ne umuda yeri var ne gerekçeye.
Acı çekmek aşkın bir parçasıysa eğer,
Acı çektiğim için mutluyum ben.”
Ne beyhude, ne nafile arar dururlar aşkı, erkeklerle kadınlar.
sanırlar ki huzura kavuşacaklar,
mutlu olacaklar bulduklarında ya da haz duyacaklar.
oysa biz bulmuştuk onu, yakaladık; ama nasıl da farklıyız...
sen de biliyorsun, ben de: böyle bir aşk, kaynağıdır acılarımızın.
böylesine yaşanmazsa aşk, aşk değildir.
öykünmedir, özentidir.
yapay bir güldür ancak.
öylece yaşayıp gider çoğu.
belki yaşayabilmelerinin tek yolu bu.
zira bizim aşk diye bildiğimiz aşk, çekilmesi çok zor bir acı.
peki, amacı ne?
Bazen düşünüyorum da aşk varlığımızın doğum sancısı değil mi?
ağına düşürdüğü biz sefil yaratıklar,
ya acılar içinde tükeneceğiz,
ya da insana olan aşkımızı tanrı'ya yönelteceğiz.
az kişiye nasip olmuş bir yeniden doğuş bu.
böyle doğmak isterdim;
çünkü aşkım ölümüm oldu benim. ...
·
33 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.