Cansu Dayan: "Pazar günleri eski zamanlardan kalma huzuru andırır.// Cansu Dayan": Pazar günleri eski zamanlardan kalma huzuru andırır.// Cansu Dayan "Bâsübâdelmevt, Tamâmen yok olmuş gibi görünen bir şeyin yeniden canlanması,kışın ardından gelen bahar, kırılan gönlün çiçekler açması da bâsübadelmevte dâhildir. " Bahar geldi, dört mevsimi baki gözlerim gördü. Kitaplar, yazılar,şiirler kuru güller toplandı kitaplığımda. Artık ömrümün neresindeyim saymadım. Pazar günleri rakamlar törpüler geçersizdir diyor eski bir bilge. Baharın dallarından zerdaliler penceremden içeri fışkırıyor. Hangi şiirin dalısın diyorum kendi kendime bir de gülüyorum, ocakta fokurdayan çaydanlık ağzında geveleyen bir kocayı anımsatıyor. Soğuyan fincanıma demli bir çay dolduruyorum. Artık duymuyorum gevelmeleri. Pazar günleri eski dostlarıma, sevdiğim insanlara mektup yazarım. Hiçbir mektubu ulaştırmadım. Yazdığım her mektubu zarfına koyuyorum kaç pazar toplandı? Kaç mektup birikti? Doldu taştı kutularda... Yalnızlığa serenat vurmuş gibi ömrün bahçesine gömüyorum... Ve devamını Ümit Yaşar Oğuzcan'a bırakıyorum: Güneşin akşam hüzünle battığı Karşıdaki karlı dağlar yalnız Düşe yaprak, esen rüzgar yalnız İnsanda ölümün yalnızlığı Yalnız düşünceler paramparça Yalnız hatıralar kırık dökük Yalnızlık zor, yalnızlık büyük İnsanın yalnızlığı bambaşka Dünyada yalnız olmayan ne var Yer altında ölüler, gökte yıldız Denizlerde yelkenliler yalnız Ve insan yalnız tanrılar kadar Üzerinde ümitle yaşadığımız Dünyaya sığmıyor yalnızlığımız

"Bâsübâdelmevt, Tamâmen yok olmuş gibi görünen bir şeyin yeniden canlanması,kışın ardından gelen bahar, kırılan gönlün çiçekler açması da bâsübadelmevte dâhildir. " Bahar geldi, dört mevsimi baki gözlerim gördü. Kitaplar, yazılar,şiirler kuru güller toplandı kitaplığımda. Artık ömrümün neresindeyim saymadım. Pazar günleri rakamlar törpüler geçersizdir diyor eski bir bilge. Baharın dallarından zerdaliler penceremden içeri fışkırıyor. Hangi şiirin dalısın diyorum kendi kendime bir de gülüyorum, ocakta fokurdayan çaydanlık ağzında geveleyen bir kocayı anımsatıyor. Soğuyan fincanıma demli bir çay dolduruyorum. Artık duymuyorum gevelmeleri. Pazar günleri eski dostlarıma, sevdiğim insanlara mektup yazarım. Hiçbir mektubu ulaştırmadım. Yazdığım her mektubu zarfına koyuyorum kaç pazar toplandı? Kaç mektup birikti? Doldu taştı kutularda... Yalnızlığa serenat vurmuş gibi ömrün bahçesine gömüyorum... Ve devamını Ümit Yaşar Oğuzcan'a bırakıyorum: Güneşin akşam hüzünle battığı Karşıdaki karlı dağlar yalnız Düşe yaprak, esen rüzgar yalnız İnsanda ölümün yalnızlığı Yalnız düşünceler paramparça Yalnız hatıralar kırık dökük Yalnızlık zor, yalnızlık büyük İnsanın yalnızlığı bambaşka Dünyada yalnız olmayan ne var Yer altında ölüler, gökte yıldız Denizlerde yelkenliler yalnız Ve insan yalnız tanrılar kadar Üzerinde ümitle yaşadığımız Dünyaya sığmıyor yalnızlığımız

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansu Dayan