Bir gün kardeşlerden bir tanesi, kendi kendine "Ne kadar boşum"! diye içinden geçiriyor. Mevzûyu bir anda oraya getiren Mahmud Sami Efendi:
"-Bir tren düşünün. Bir yerden bir yere giderken vagonlarının bir kısmı boş bir kısmı doludur. Ama o trenden kopmayan vagonlar er-geç maksuda erişir." buyururlar.