İlk defa Erendiz Atasü’nün kalemi ile tanıştım. Daha önce Cevdet Kudret’ten okuduğum Sokak’ı anımsattı bu kitap bana. Sokak’taki öyküler Eğlencelik ve Ağlancalık olarak ikiye ayrılır. Atasü’nün bu kitabı ise Gülünesi, Buruk ve Karanlık Öyküler olmak üzere 3 kısma ayrılmış. Kitabın ilk bölümünü o kadar sevdim ki bunca yıl nasıl olup da Erendiz Atasü okumadım diye hayıflandım. Gelin görün ki ikinci bölümden itibaren duvara çarpmış gibi oldum. Hikayelerin buruk ve karanlık olması değildi konu. Sorun hikayelerin diliydi. Sanki öyküler bambaşka biri tarafından kaleme alınmış gibi ağdalı. Bükülmekten başı dönmüş cümleleri anlamakta epey zorlandım. Hani şu sizi sanat yorgunu yapan sergi katalogları vardır ya... “Refleksiyonel izdüşümsel yansımaların arayışındaki haykırışlar...” şeklinde. Üzgünüm ama bu frekanstaki cümleleri okumayı zihnim reddetti. Hala merak ediyorum. Kitabın tamamını nasıl olup da aynı kişi yazmış olabilir? Eğer ortada iltifatlık bir marifet varsa, işte ben o ilk kısmı yazan Erendiz’e hayran kaldım. Diğer kısımları yazan Erendiz ile görüşmesek de olur:)

İncir Ağacının ÖlümüErendiz Atasü · Everest Yayınları · 201119 okunma

·

41 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tülay Özbay