Bitti...
200 sayfalık kitabın yarısına kadar "bu kitabın nesini sevmiş bunlar" diye söylene söylene okudum itiraf ediyorum...
Herkesin bir ruh eşi var buna ben de inanıyorum da o kişi acısını çektiğimiz kişi ise yandığımızın resmidir...
Kıskandım Ceylin'i; aşkına sahip çıkışını,umudunu kaybetmeyişini,hislerini dile döküp damla damla gözünden akıtışını...
Gözyaşlarıyla yüreğinin tozunu temizleyemez her insan,akıtamaz ve yara olur kalır içinde...
Vermeyin elime böyle kitaplar üstü üste ne kötü geldi de içime işledi bi bilseniz...
