Kaldı mı Öyle Mahalle?
Mahalle, şehri tarif eden gözle görülür ve manidar bir bütünlüktü; mahallenin nevi şahsına münhasır bir şahsiyeti, yani hudutları, namusu, şöhreti, kontrol ve denetim cihazları vardı.Sokak,şehir trafiğinin devamı olarak tanıdık tanımadık herkese açık bir seyrüsefer sahası değil, mahalle mahremiyetine dair yarı kapalı bir alanda ve bu yarı kapalı alanda çocuklar, gençler, kadınlar, yaşlılar, maluller ve hatta evcil hayvanlar korunması gereken varlıklar zümresindeydi.Şehrin uzvi bütünlüğü, masa başında düşünmeye alışkın modern mimarların cetvelleriyle değil, uzviyetin ihtiyaçlarıyla belirlenmişti.Ortaçağ şehirleri tabiatla mücadele eden değil, onunla birlikte yaşayan bir zihniyetin eseriydi.Şehrin yeşil dokusundan hırsızlayarak arsa üretmek gibi akıllara ziyan bir icat henüz bulunmamıştı.Plastiğin, alüminyumun, petrol türevlerinin ve emsali kalleşliklerin gündelik hayatı henüz tahrib edemediği bir sahicilik hakimdi atmosfere ; hava egzos gazı ve mazot yanığı yerine - siz bilemediniz - hayvan gübresi, toprak ve meşe kömürü kokar, şehrin üstünden geçen rüzgar kafileleri çirkin apartman blokları arasında sıkışarak başdönmesine uğramak yerine, kırmızı kiremitli bacalardan selam alarak, yeşil kavşakların uç dallarına nermin bûseler bırakarak efilder dururdu.
Sayfa 140 - Ötüken Yayınları 1.baskı
·
13 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.