Güzel bir fikir değişimi yaşadığım bir kitap olarak kaydediyorum bu kitabı heybeme. Aykut Ertuğrul'dan okuduğum 2.kitap Kusurlu Rüya. İlkini ön yargı oluşturmaması adına zikretmeyi tercih etmiyorum çünkü o kitapla pek anlaşamamıştım ama bu kitap, 1.kitapla oluşan bütün olumsuz yargılarımı kırdı diyebilirim. Kusurlu Rüya ile anlatılmak istenen nedir ve tuhaf zamanlarda öykü ifadesinden ne anlamamız gerek? Kitapta bu iki soruya da cevap veriliyor ve sonrasında kitabın adının güzelliğine bir kere de öyle vuruluyorsunuz. Ben öykü türüne mesafeli daha çok romancı bir okurum. Kalıcılık bende önemlidir ama öykü üzerine yazılan bir poetika ancak bu kadar dikkatimi çekebilirdi. Derler ya bilirsiniz bir kitabın okur sayısı kadar anlamı vardır diye bence bu da o tarz kitaplardan. Bana hitap etti ama herkeste aynı etkiyi uyandırmayabilir. Kitaptan kendimce anladığım ve hoşuma giden; başlık-içerik bağını kendimce oturtduğum bir fikrim var, şöyle ki bence yazar: Rüya ile hikâyeyi benzetip bir ortaklık, bir bağdaştırma yapmış. Rüya nasıl yaşadıklarımızın etkisiyle zihnimizde temelleniyorsa hikâye de yaşadıklarımızdan ve deneyimlerimizden etkilenip de oluşuyor. İkisinin de kaynağı aynı yani. Hayatın içinden, toplumda iz bırakmış hislerden ve yaşantılardan esintiler gördüğümüzde bu kusursuz-doğal ve sahih-bir rüya yani oluşum oluyor ama yaşantı yoksa deneyim yoksa bir müşterek his ve hayat yoksa bu artık kusurlu bir hâl alıyor ve bunların eksikliğinde meydana gelen hikâye veya rüya kusurlu oluyor. Bu muazzam bir yaklaşım! Bir de metinlerin arasında isimleri anılan öykü yazarları ve onların kitapları var. Okumak için sabırsızlandığım üç yazar ve üç kitap kaydetmemi sağladı. Güzel bir kitap okuyorum ve içeriğinden, üslubundan bahsedilen ilgi çekici, adını daha önce duymadığım diğer kitaplara bir pencere açılıyor; daha ne olsun!Bir başka husus ise kitaptaki dertler. Kitaptaki dertler; hepimizin derdi, sırtımızdaki dağ. Belki de o yüzden beğendim kitabı. Bir de sevdiğim yazarların üslûp ve çalışmalarına çağrışımlar yakaladım mesela Yola Düşen Öykü başlığındaki giriş ve meseleye yaklaşım bana Rasim Özdenören'in çok sevdiğim "Düşüş" hikâyesini hatırlattı. Kısacası kitabı büyük bir memnuniyetle ve üzerine düşünerek okudum. Içeriği ve anlatımı anlaşılır ve akıcıydı. Farklı tarzları ve içerikleri okumayı düşünenler bir şans vermeli diye düşünüyorum. Keyifli okumalar dilerim :)