“Yel gelir de okşar çınarın saçını, kim eğdi asırlık ulu ağaçların başını? Kırılmaz kavi çamların başına kim vurdu kör baltayı? Vakitsiz doğdun semada, erken açtı çiçeklerim. Issız soğuklara terk edileceğimi nereden bilebilirdim? Neyse, vaktim doldu bu gece. Omuzumlarımda öten bülbülün inceden sesiyle incinirim, Anlarım gövdeme vurulan her darbede yaklaşan seni. Kaç parçalara bölünsemde yakmaz, yakamaz hiçbir ateş; senin yaktığın gibi...”
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.