İnsan doğası kendi illüzyonuna kapıldı. Gerçekle kurmaca ayırt edilemez oldu. İncirin laneti, sarmaşık ormanı gibi kuşattı bizi. Ve bunların hepsi ilk insan konuştuğunda oldu. Ölümsüzlük büyüsü o gün bozuldu. Sihirli iksiri aramak nafile. Dönüş yolunu ne bilen var ne bulan. Dilin sınırlarında hapsolduk. Kendi sokağımızda kaybolduk. Belki de ışıkları söndürmek en iyisi.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.