YAŞAMDA BELKİ DE ONU KAYBEDECEĞİMİZİ HİSSETTİĞİMİZ AN DAHA MI ÇOK ANLAM ARAYIŞI İÇİNE GİRİYORUZ? -SPOİLER İÇEREBİLİR- Bu kitap bana hediye olarak verilmişti,varlığından haberim yoktu ve bir gün arka kapağını okuyunca istemsizce merak ettim ve okudum. Bir oturuşta bitirilebilecek bir kitap ama her şeyden önce bir anlam arayışında olmanız gerektiğini hissettirecek bir kitaptır da aynı zamanda.. Kitapta lösemi bir kızımızın başından geçenler aktarılmakta, hastalığının belirtileri ortaya çıktığı zamandan öleceği zamana kadar başından geçenler,tecrübeleri,yaşayış biçimi,anlam arayışları sade bir dille okuyucuya aktarılmış. Kitabın başlarında kızımız ve ailesi bir yaz tatili planı içerisindeydiler, işte o anlarda kızımızın kanser belirtileri kendisini adeta gösteriyordu ve canının ne kadar yandığını bize söylüyordu. Ailesi ise 'büyüme çağında olduğun için kemiklerin ağrıyordur,normal' deyip geçtiler. İşte o an şunu çıkarttım ne olursa olsun önemsemeliyiz, umursamalıyız... Kızımız tatile ayak bastıkları hafta ciddi bir burun kanamasıyla baş başa kalıyor ve ilk uçakla yaşadıkları şehrin yolunu tutup hastaneye gidiyorlar. Bir kaç tetkik sonucu acı gerçekle o zaman yüzleşiliyor. Hastane günleri,yalnız kaldığı anlar yanında oyuncak bebeği Angel'ı da aldı -gerçi onu hiçbir zaman yanından ayırmamıştı. Bu sefer Angel'ın sesini dinliyor çünkü Angel'ın ona söyleceği çok şey oldu. Aynı zamanda da hastanede kendisi gibi durumda olan kişilerle tanışıp güzel dostluklar kazanıyor. Evet kızımız acı çekiyor ama Angel sayesinde kendisini iyi hissediyor-en azından deniyor. Gece hemşiresi Sarah ile de aynı şekilde -ki benim kitaptan alıntıladığım ve hayatım boyunca hafızamda kazılı kalacak bir cümlesi vardır: 'nefret seni kontrol altına alır, özgürlüğünden olursun' diye. Ve eksik edersem ayıp olur diye düşündüğüm James karakteri.. Kızımızın hastane arkadaşlarından olup,ölümünün son anına kadar yanında olan ve onu gerçekten anlayan karakter. Kızımızın son nefesinde anne ve babasına 'ışığı görüyorum' demesinde etkisi olacak karakterdir James. Böylelikle bu kitap bana şunu kattı ki o ışık öleceğimize yakın olsak bile, bilsek bile ya da hiçbir şey bilmesek bile açık olmalı! Korkmamalıyız asla.. Ve incelememi bohemian rhapsody'nin son sözleriyle bitirmek istiyorum: 'hiçbir şey önemli değil gerçekten, nasıl olsa rüzgar esiyor!!'

Konuş Benimle AngelEvelyn Elsaesser Valarino · Carpe Diem Kitapları · 2012283 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.