Gönderi
Bir evren düşünün, tam da bizimki gibi, pek çok rengin olduğu.
Sonra renkler yok oluyor, ya da yok olduğunu düşünüyorsunuz.
Koza durmuyor, Bağbozumu sancılı düşler görüyor.
Kartela’nın duvarları çöküyor.
Geriye kırmızı kalıyor, biraz mavi, biraz sarı..
.
Ezgi Özbek Şenel’in ilk kitabı Kartela. Hiç alışık olmadığım bir tür olmasına karşın; meraklı gözlerle okudum bu eseri.
Başta tam da yeraltı edebiyatının ruhu olan cümleler karşıladı beni. Kravatını urgan gibi gören Bağbozumu ile tanıştım.
Sonra işin ‘rengi’ değişti. Kendileri ile oyun oynayan birinin varlığına düştüm, anlamaya çalıştıkça başka detaylar çıktı.
Son sayfalarda ise düğüm çözülmeye, kafamdaki taşlar yerlerine yerleşmeye başladı.
Sevdim mi? Evet. Hem de mesafeli olduğum bir tür olan ‘fantastik’e inat.
.
Kartela’nın kelime yönünden çok zengin olduğunu da söylemeliyim. Umuyorum ki yazarın kalemi daim olur ve farklı tatlar duyumsamaya devam ederiz!
.
Kitabın ruhunu yansıttığını düşündüğüm kapak tasarımı ise Serkan Cenker çalışması –
··
177 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.