Gönderi
Kitabı değil de kendimi incelemeliyim dedirten satırlarının altını çizmeyi bir süre sonra bıraktım. Bıraktım çünkü; Beraber ağlamaktaki tatlılık kadar hiçbir şey kalpleri birbirine bağlayamaz’ alıntısıyla hastanede ki çocuklara sarılıp ağladım. Derviş Bey’e, Hanım Bayan’ a, sahaf Bilge’ye, Yazgı’ya, fahişelere ve en çok da belki de tüm bu karakter ile vücut bulup kendisiyle yüzleşme cesareti göstermeye çalışan palyaçoya sarılıp ağladım. Bu cesareti gösterebilen herkes hepsinin toplamı olduğu bilinciyle dönüşmeye odaklansa dünya nasıl olurdu diye sordurttuğu için teşekkürler.
··
16 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.