“Yetmez mi. ? Kaç kelebek ömrü kadar ömür yaşadın. “
Elimde olsaydı eğer kaç kelebek, kaç gelincik ömrü daha eklerdim ömrüne
Sığırcık kuşlarının gökyüzüne sunduğu dansları
Otların nisan rüzgârlarında ki salınışlarını feda ederdim,
Geri getirebilseydim eğer Alleben’i
Akışında bir yudum çayı bir şiire katmayı isterdim,
Narlı istasyonunda on iki postasını birlikte beklemeyi dilerdim
Dilerdim bu bahar Nakıp Ali’de bir filmin seyrine dalmayı
Taş evlerin arasında ayak seslerimin gökyüzüne karışmasını
Çukurbostan’da yollarımızın sessizce kesişmesini
Dilerdim çocuksu gülüşlerinizde düşlerime dokunmayı,
Antep’in kırmızı düzlüğünde isterdim adınıza aydınlık demeyi
“Ben yalnız seni istedim belki.
Ben yalnız bütün ormanı belki.
Ben yalnız ışıklarını şehrin.”
Ben seni istedim belki, yalnız ellerini
Gelincikleri ellerime kına yapan ellerini
Sonra tutup yakana iliştirmeni
Ben seni istedim yalnız belki
Saçlarından rüzgâr geçirmeni
Tutup kendini bir acıya siper etmeni
Hayatımdan bir Ülkü Tamer geçti, memleketim gibi kokan bir Ülkü Tamer.
Etkinlik kitabımız “ 
Yanardağın Üstündeki Kuş ”la birlikte şairimizi daha iyi tanımak için " 
Yaşamak Hatırlamaktır” kitabını da birlikte okudum. Şairin dünyasını tanıdıkça kullandığı imgeler, zengin anlatım dünyası daha güzel oturdu zihnimde. Baharın başlangıcında sürekli aklımda kalacak mısralar yerlerini aldılar.
Bir şiir kitabı bitince ne kalır geriye elinde insanın? Birkaç güzel mısra belki bir burukluk belki sevince benzer şeyler, belki de birçok duygunun gri karmaşıklığı.
İkinci yeninin en genç halkası, gülen yüzü ama ölümle örgülü şiirler. Düşünmeden edemedim insanı ölümden korkutan neydi, kendi yaşamına seyirci olmak mı, yoksa iyi bir oyuncu olmak mıydı! Ülkü Tamer’i şüphesiz korkutan ikinci seçenekti dolu dolu yaşanan bir hayat. Özellikle çocukluğunu dikkate alırsak, bir yerde onun kullandığı zıt imgelere değinmişlerdi (ölüm- çocukluk) ölüm üzerine yönelmesini çocukluk imgesiyle kurtuluşa sürüklemişti.
Ülkü Tamer çocukluğu insanın ana yurdu olarak tanımlar hem de çocukluk onun yanından ayırmadığı bir eşya gibi ruhundadır. Demem o ki, ölümün korkulu yüzünden elbette ki geçirdiği o dolu dolu çocukluğa sığınacaktı.
Zıt imgeleri ustaca kullanan hem de bunu yalın bir dil ile yapan Tamer’in şiiri zamanla anlaşılmazlıklardan kurtularak türkü, koşma tadında özgür çağrışımların beslediği neşeli, humor yüklü şiirlere dönüşüyor. Bunda Zülfü Livaneli dostluğununun payının da olduğunu söylense de çocukluğuna gidersek Tamer’in çocukluğunun türkülerle, folklorik öğelerle beslenmiş olduğunu görürüz.
Özellikle Antep Neresi adlı bölümde yer alan şiirler bu değişimin en belirgin örnekleridir. Hepimizin belki de ezbere bildiği “Güneş topla benim için” şiirindeki bu yeni nefesin en belirgin örneğidir. Bir de şöyle hikayesi var Livanelinin dilinden:
“Herkes terziye bir insan götürür, ‘Bu insana bir elbise dik’ der. Biz Ülkü’ye bir elbise götürdük, ‘Bu elbiseye bir insan uydur,’ dedik.” Elbiseye insan uydurmak çileli işmiş gerçi, ama çile de keyfe dönüşebiliyormuş. Yeter ki elbise güzel olsun.
Yani düşünüldüğü gibi sonradan bestelenmemiştir, bir besteye şiir yazmıştır Tamer.
Bir aşkın trajik sonu.
“Ben sana teşekkür ederim, beni sen öptün
Ben uyurken benim alnımdan beni sen öptün
Serinlik vurdun korulara, canlandı serçelerim
Sen mavi bir tilkiydin, binmiştin mavi ata,
Ben belki dün ölmüştüm, belki de geçen hafta.”
Edebiyatımızın ünlü ismi Tomris Uyar. Kimler aşık olmamış ki ona fazla şiirden ölen Edip Cansever, Cemal Süreya ve Turgut Uyar ama onun ilk aşkı Ülkü Tamer’dir. Tamer ile kolejde tanışırlar okul biter bitmez evlenirler ve evlilikten dünyaya gelen çocukları birkaç haftalıkken sütten boğularak hayata veda eder yaşanan bu trajedi onların evliliklerinin de sonu olur.
Onun hayatı öyle dolu öyle kalabalık ki, kimler gelip kimler geçmiş hatıra kitabını okurken çok keyif aldım merak edenlerin de okumasını tavsiye ederim. Şiirlerini anlayabilmek için hayatına mutlaka bakmak lazım, en nihayetinde insan kendinden ne kadar uzaklaşabilir…
Mart ayının başında başladığımız bu etkinlikte güzel şiirler bırakabildiysek gönüllere ne mutlu bize. Arkadaşım 
Sümeyra Özat ’a da desteği ve bana yol arkadaşı olduğu için teşekkür ediyorum.
Şiirle kalın efendim.
··
341 görüntüleme
Şiiri, şairi anlatabilmek ne zordur. Düşünceden çok duygu işi. Bu güzel deneyimin verdiği hissiyatı bize de geçirdin, kalemine, yüreğine sağlık.
Çok teşekkür ederim bilge, hem zor biraz çileliydi ki uzun süre doğru cümlelerin gelmesini bekledim nihayetinde bugün kelimelerim bir yol buldu kendine, ilham olan şairlerimiz var olsun etkinliğimizin yakın takipçisi ve destekçisi de olduğun için ayrıca mutlu ettin yüreğin var olsun 💙🌸
Hem şairi tanıyıp hem de mısralarına aşina olunca ne güzel yazmışsın Mona. Ben de biraz böyle yapmaya çalıştım ama ben çok az ilave yapabilmiştim mısralara. Seninki oradan aldığın ilhamla yeni bir şiir yazmak gibi olmuş.
Kalemine sağlık, etkinlik için tekrar teşekkür ediyorum :))
Mısra eklemek çok çileli bir işti, kaç gün bekledim gelsin bulsun beni diye o vakit bu sabahtı miadını dolduran duygular kendiliğinden döküldü cümle cümle kaleme, ben bu işler de yeniyim ama öğretmenim oldukça iyi. :)
Asıl biz teşekkür ederiz Resul ağabey etkinliğe katılman Sümeyra ile beni çok mutlu etti. 🌿🌸
Sevgili Mona, yazarı ve kalemini ne guzel içselleştirmişsin. Dahası ne guzel sözcükler dökülmüş yüreğinden kalemine. "Sesler geliyordu gözlerinin kelimelerinden." diyen şairin peşine takılan şiir perimizin de sözcükler hücum ediyordu yüreğinin sesinden. Kelimeler... Onların çağrısına kendini pervasızca bırakan cesur adamlar ve kadınlar tanıdım. Ve sen de bu cesareti gösterebilenlerdensin.
Etkinlik sürecine beni yol arkadaşın olarak davet edip onurlandırdığın için ben teşekkür ederim. Kitabın okunma ve paylaşım sayılarinın her geçen gün arttığını görmek beni mutlu ediyor. Hele ki birbirinden kıymetli katılımcılar eşliğinde okumak bu mutluluğu arttırıyor. Ve bu güzelliklere vesile olan sensin. Ne mutlu sana...
Daha nice anlamlı etkinlikte yol arkadaşlığı edebilme dileğiyle emeğine sağlık. 🌱
Dileklerin sözlerin öyle güzel ki, öncelikle etkinlik davetime öyle incelikle cevap verip benden daha çok emek verip çalıştığın ve böylesine güzel bir yol arkadaşı olduğun için bin teşekkür ederim, eminim ki daha çok güzel okumalar yapıp yolculuklara çıkacağız var olduğunu bilmek güzel. Kitabın okunduğunu görmek beni de tarifsiz mutlu ediyor bu mutluluğu değerli katılımları ile katlayan okur arkadaşlarımız ve sen iyi ki varsın, yüreğine emeğimize sağlık. 🌿🦋
Şiir gibi bir inceleme olmuş Mona, emeklerine sağlık... ‘Güneş topla benim için’ bestesinin hikayesini bilmiyordum, öğrenmiş oldum. Livaneli’nin elbiseye göre insan benzetmesi güzel açıklamış mevzuyu:)
Bu arada ne zaman bir şairin kitabına dair bir inceleme okusam söz dönüp dolaşıp Tomris Uyar’a geliyor:) Ben şiire uzak bir insan olduğum için başta şiirseverler arasında bir şifre zannettim:)) Sonradan edebiyat tarihimizde iyi bir şair olmanın tek kriterinin Tomris Uyar’a aşık olmak olduğu şeklinde bir çıkarım yaptım:)) Hiç mi sekmez yahu? Neyse ki sonunda Tomris’e kavuşmuş bir şair yakaladım diye tam mutlu olacaktım bu sefer de çiftin yaşadığı trajik hadise ile sarsıldım...
Gerçekten de farklı bir dönemde yaşamışlar tüm bu isimler. Tahayyül etmesi güç bir ortam... Bu kadar mısraya ilham olmuş bir ortam... Neler yaşandı, ne sözler söylendi acaba?..
Neyse, daha fazla düşünüp şu an içimden yaptığım gibi kendi çağımıza lanet okumayalım:) ‘Nereden nereye’ diyor ve ayrılıyorum:)
Bu güzel inceleme için teşekkürler... Şiir gibi bir hayat dilerim... Sevgiler...
5 önceki yanıtı göster
Bulutlu bir Gaziantep sabahından günaydınlar efenim :) Öncelikle akşam uyuduğum esnada şöyle güzel bir sohbeti kaçırdığım üzüntüsünü taşıyorum, ne zaman sitede güzel bir şey olsa ben uyurken oluyor İsmet Özel'in ‘Ben yaşarken oldu her şey' sözünü , ben uyurken oldu her şey diye değiştiriyorum... :)
Ülkü Tamer ile Tomris Uyar'ın evliliğinin görünürde ki nedeni olarak söyleniyor aslında trajik olay, asıl neden Tomris’in gönlünü Süreya’ya kaptırdığını zaten can çekişen bir evliliğin de bu sebeple son bulduğunu okumuştum. Ben inceleme de bu söylentiyi yer vermek istemedim 'Aman tadımız kaçmasın' edasıyla çünkü Cemal Süreya, Edip Cansever Tamer’ in sevdiği arkadaşları onlardan yaş olarak küçük olsa da bir dönem Edip Cansever ile birlikte dergi bile çıkarmışlar iç sesim bu hikayeyi okurken yapılır mı pamuk şeker gibi adam Ülkü Tamer’e diyordu :)
Sonuç itibariyle,
Edip’e şiir yazmayı ben öğrettim” -Cemal Süreya
“Bu ikisi tartışırken ben de gittim Tomris’le evlendim” -Turgut Uyar
Bu aşk üçgeni mi desem beşgeni mi desem bilemedim en şansızı da Edip Cansever Tomris’i kendine aşık edememiş bahsettiğiniz o güzel şiiri belki de bu karşılıksız aşkın etkisiyle yana yakıla yazmıştır. Onlar yaşamış bize de düşünüp üzerinde konuşması kalmış. :)
Şiir kitabı okuması konusuna değinirsek şiir okumayı çok sevsem de eş zamanlı düz yazı türlerini de birlikte okuyorum hem sıkılmıyorum hem doz aşımı olmuyor siz de böyle bir yöntem deneyebilirsiniz.:)
Sizin incelemelerinizi okumak çok güzel yorumlarınızı da öyle bu güzel yorumunuza nail olabilmekte ayrı güzel, vakit ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim. Saygılarımı ve sevgilerimi sunarım. 💐
7 sonraki yanıtı göster
İnsan kendinden ne kadar uzaklaşabilir? Kendini bulmak adına yıllarca, yollarca uzaklaşabilir. Önemli olan kendini bulduğu süreden uzaklıktan ziyade, yakınlaştıkça kendinde bulduğu. Kalemine sağlık Mona. Çok keyifli bir inceleme okudum sayende 💜
Ülkü Tamer okumak bende bir çok duygunun kıpırtısına sebep oldu elimden geldiğince bu duyguları ifade etmeye çalıştım asıl ben teşekkür ederim beğenmen beni çok mutlu etti ablacım, yüreğine sağlık 💙
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.