Bir kitabı çocuk kitabı diye adlandırmayı sevmiyorum. Sanki o kitaplar yetişkinlere hiçbir şey vermezmiş gibi. Çocukların da okuyabileceği kitap, demek bana daha uygun geliyor. İstanbul’da bir kitap fuarında standın birinde elime yine Küçük Prens’i almıştım. Onu görünce ilk kez görüyor gibi bir merakla sayfalarını karıştırmadan edemem. Elindeki kitapları dizmeye çalışan satıcı, özellikle bu kelimeyi kullandım, bilmediğim bir gerçeği söyler gibi kararlılıkla “O çocuk kitabı.” demişti. Serde öğretmenlik olunca kestirip atamıyorsunuz. Bu cümlenin bütün varyasyonlarını duydum çünkü. Bilmezlikten kaynaklanır çoğu kez. Ben de ondaki bir ön yargıyı sarsmak niyetiyle: “Okumadınız değil mi?” diye sormuştum. “Niye okuyayım ki çocuk kitabı o.” diye cevaplamıştı soruyu sanki biraz önce söylediğini duymamışım gibi. Çok şaşkın bir halde, evet hâlâ şaşırıyorum sebebi öğretmenlik değil, standın diğer ucunda bardak dizer gibi kitap dizen beyefendiye bakıp içimden şöyle dediğimi hatırlıyorum: Elindekini yavaşça yere bırak! Çocukların da okuyabilmesi için yazılmış kitaplarda ben bir yetişkin olarak payıma düşeni almaya çalışırım. “Çocukluğuna dair merakın, umudun, neşen, hüznün nerede?” diye sorarım mesela kendime. Beni tebessüm ettiren, gözlerimi kocaman açtıran ve gözlerimi dolduran her duyguya sarılırım. Başta klasik bir adaya düşme hikayesi gibi başlasa da zamanla doğa ve insan ilişkisi üzerine düşündüren sürükleyici bir maceraya dönüşüyor Kâşif. İlgiyle bakmanın keşfetmek sayıldığını; şehir yaşantısının çocukluğumuzdan neler çaldığını; ormanda, doğada olmanın ve onları merakla takip etmenin aslında kendimize dair ipuçlarını toplamak demek olduğunu ve böylece merakımızın o çocuksu gücünün de asla tükenmeyeceğini söyleyen güzel bir kitap. Hele bir yolculukta her şeyden sıkılan çocuklarınızla okumaya başlarsanız, daha da güzel bir kitap!

KaşifKatherine Rundell · Domingo Yayınevi · 2019118 okunma

·

92 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem Salt