Mehmet HOCAM, kitabı ilk durum mesjınınzdaki bir alıntıdan görüp, almaya karar vermiştim:) Tşk ederim ben...
''İlk okumamda bende bir iz bırakmayan bu kitap, şimdiki okumamda içimi yaktı''...
Galiba tüm kitaplarını alacağım bugün...
Bazı cümlelerde durup soluklandım, öyle yani.
Bence kitabı da- o kucaktaki kor- misal... kaldı:)
Altı üstü harfler yumağı ama..
Resmen yaşıyor o cümleler zihnimde, içimde.
Ne garip bir yazar ya:)
Normalde sevdiğim yazarları görmek isterim, ama Ayfer Tunç' u hiç görmek istemiyorum. Görsem sanki tılsım bozulacak, o harflerın ahengi kaybolacak...
Vaktim olursa inceleme yazıp ekleyeceğim buraya yazdıklarımı..
Yani.. durgunlaştım kitap süresince.. durdum.. Ağırlaştım. Ağır çekime geçtim. Bugün poliklinik boyunca uzunca hastaların gözlerine baktım.. sakın sakin konuştum. saçma ama ne alaka??
Yani.. hayatı sindiremediğimi düşündüm.
Yani bu kitap bana çok ama çok farklı şeyler hissettirdi ya. Öyle farklı ki; tarif, tasvir bile edemiyorum. Bu da garip??
Uzattim hoşgörün, kaleminize sağlık hcm...