Ziyad en-Numeyri: 'Her ne zaman ağlamak istediysem mutlaka kabirlere uğrarım' dedi. Bir adam 'Bu nasıl oluyor?' diye sordu. 'Ağlamak istediğimde kabristana gider, bazı kabirlerin yanında oturur ve (bedenlerinin) nasıl çürüdüğünü tefekkür ederim. Sonra bize verilen ve içimizde bulunduğumuz mühleti hatırlarım. Bu hatırlamamla (kalbimin katı olduğu) hâllerim kaybolur.'
Sayfa 174