Otuz dört katlı bir bina düşünün ve ana girişin üzerinde "Londra Merkez Kuluçka ve Şartlandırma Merkezi" yazdığını düşünün. Buraya kadar her şey çok normal gözüküyor olabilir ama kitabın ilk paragrafından sonra bir afallıyorsunuz. Bu binanın içerisinde döllenme odası, bokanovski işlemi, şişeleme odası, sosyal belirleme odası bulunmakta. Buralarda üretilen teknolojiyle birlikte insanlar üretilmekte. Her odanın yapacağı çoktan belli. Yaratılan insanların nasıl olacağı, neyi seveceği, neyden nefret edeceği, nasıl düşüneceği önceden hesaplanıyor. Bu insanlar anne kavramı nedir bilmiyor. Doğum anından öncesine kadar hesaplanan her şey doğumdan sonra da devam ediyor. Klasik koşullanmalar sayesinde her düşünce kontrol altına alınıyor. Üretilen insanlar delta, gama diye ayrılıyor. Asla yaşlanmıyor ve hep aynı kalabiliyorlar. Bu yaratıldıkları dünya da asla mutsuzluk diye bir kavram yok. İçtikleri somalar sayesinde hep mutlu kalabiliyorlar. Bu ütopyanın dışında da ayrı bir dünya var. Burada insanlar yaşlanıyor, bir şeyler elde edebilmek adına çabalıyor, annelerini tanıyor ve mutsuz olabiliyorlar. Mutluluğu elde etme şansı kazanıyorlar. Peki ya siz hangi dünyada olmak isterdiniz? Amaçsız bir şekilde hep mutlu olmayı mı yoksa elde ettiğiniz şeyler sayesinde mutlu olmayı mı? Ben kesinlikle bu korkunç dünyada asla olmak istemezdim. Gerçekten okurken bunun düşünülüp yazılmasına hayran kaldım ama bir yanım acaba ileride bunu da görür müyüz demiyor değil. Bu hikayemiz aslında bu dünyalar çerçevesinde geçiyor. Bu yazdıklarım gerçekten hiçbir şey. Okuyup bu ütopya arasına dalmanız gerekiyor. Denetçi'yi, Lenina'yı, Bernard'ı, John'u ve Linda'yı tanımanız, onların bu hayatta attıkları adımları okumanız gerekiyor. Hepinize şimdiden iyi okumalar dilerim.

Cesur Yeni DünyaAldous Huxley · İthaki Yayınları · 202160,2bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur Zişan Akan