Stefan Zweig, kitabındaki karakterlerin hissettiği duyguları okurlarına iletmekte son derece başarılı. Bu bakımdan ana karakter İrene'i korkular içinde kıvrandırırken bizi de kıvrandırdı sağolsun:) çok akıcıydı, bir çırpıda bitiyor. Sonunu da merak ettiriyor. Fakat dikkatimi çeken bir şey var yazarın kitaplarında. Güzel ve ümit verici gelişmeler olduğunda bile duyulan sevinci gölgeleyen bir karamsarlık var bu kitaplarda. Bu da duygusal olarak yoruyor insanı. Çok yetenekli bir yazar. Yaşadığı dönem değil de çok daha farklı bir dönemde ya da başka şartlar altında yaşamış olsaydı, belki de yazarın tarzı bambaşka olurdu...
