Düşün ki zenginsin; tarlaların, evin, bağın, bahçen var. Düşün ki canından çok sevdiğin bir eşin, sağ salim yaşayan anan, baban var. Düşün ki sen şairsin ve senin bir kalbin var. Ne düşündün? Şiir yazmayı mı? Dur! Yazma! Yapılacak işler var. Halkın boynu kıldan ince devlete. Herkesin ağzında dolaşıp duran vesvese. Böyle ortamda şiir mi yazılır? Sen Abdulhaluk Uygur olsan şiir yazar mısın? İşte o, yazar! Kaleminde ışıkla yazar. O ışık ki karanlığı tozu dumana katarak parlar. Bir bakmışsın, her yer aydınlanmış! Peki, sen karanlığı nasıl aydınlatırsın?
Samed Can Aslan
Karanlığı Nasıl Aydınlatırsın?
Sayfa 117Kitabı okudu
·
9 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.