"Kendini yaratabilmen için, önce yıkıp ortadan kaldırman gerekir." Kitabın başındaki bu alıntı tüm kitabın özeti olabilir, yokoluştan oluşan varoluş için düşünülen en güzel hikaye olsa gerek... 1973'te Nobel Edebiyat Ödülü'nü alan Avustralyalı yazar Patrick White'ın romanı "Voss Yüreğimdeki Çöl" aşk, ölüm ve yalnızlaşma olgularını, yüreği çöller gibi kavrulmuş 2insanın acıları ve sevinçlerini çok güzel cümlelerle fakat durağan 1üslupla, toplumsal ve siyasal olayları da göz ardı etmeden yansıtıyor... Roman özellikle 2karakter üzerinedir: 1Alman olan kaşif Voss ve yetim kalmış genç1kadın olan Laura. Laura'nın amcası ve Voss'un keşif gezisinin patronu Bay Bonner'ın evinde ilk kez karşılaşırlar... 1845'te Avustralya'nın keşfedilmemiş bölgelerine olan 1keşif gezisi hakkında olup roman sadece hikayedeki olayların fiziksel betimlemesinden değil, kaşiflerin içsel durumlarıni heyecanlarını, umutlarını ve içilerindeki yangını ve fırtınayı da anlatıyor. Roman, ağırlıklı olarak Voss'un karmaşık karakterine dayanıyor... Romanın kahramanı Voss, Avustralya kıtasına ilk kez yapılan zorlu keşif yolculuğunun Alman kaşifi, aşka köle yüreği ve kibiriyle, insanüstü 1kişilik gösterir... Kitapta özellikle verilmek istenen tüm duygu aktarımlarını ve olaylara dair durum tespitlerini severek okudum özellikle mektuplardaki karşılikli oluşan cümleleri çok sevdim ama tüm bunlara rağmen kitapta yer yer boşluğa okuyormuş hissi oluşup zor aktığı hatta hiç akmadığı vakitler de oldu :-))) Yazarla tanışma kitabım olup iyiki okudum dediklerimden oldu bittiğindeki vermek istediği felsefe düşünülünce, "Voss Yüreğimdeki Çöl" ölmeden önce okunması gereken 1001kitap arasındadır, durağan duygu aktarımı sevenlere tavsiyemdir...