Bunların hepsi dokuz yaşındaki birinin hayallerine benziyordu ama ona ne söyleyecektim,mümkün olmadığını mı?"Bak,uçan daireler diye bir şey yok,Marslılar da,Noel Baba da,öyle bir çiftlik ya da koca bulman mümkün değil," mi diyecektim?Hayallerini suya düşürecek değildim.Gerçek dünya bunu ben araya girmesem de yapıyordu.Hem zaten gerçek olması da önemli değildi.Hayallerin amacı bu değildi.Onlar sadece boğulmamak için tutunduğumuz can simitleriydi.Hayat bir okyanustu ve çoğu kişi suyun üstünde kalmak için bir hayale tutunurdu.Ben,bir köpek gibi kendi kendime yüzüyordum ama Aimee'nin can simidi çok güzeldi.Ona bayılmıştım.
Sayfa 174Kitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.