fransa devrimi hakkındaki en önemli şeylerden biri; fiziksel ve siyasal bir devrim olmasının yanı sıra zihinsel de bir devrim olmasıydı bence. maalesef, şiddet içerdikleri, şiddet üstüne kurgulandıkları için, devrimler, öldürdükleri ve yıktıklarıyla kalmazlar, bir yöntem olarak şiddeti yerleştirir, yeni devrimler ve karşı devrimleri tetiklerler. aydınlanma düşüncesinin düşünürler ve filozoflarca tetiklenmesinin ardından karanlıklarda kalmış olan halk, gözleri kamaşmış durumdaydı. bu bağlamda devrimi tetikleyenler üstte de sözünü ettiğim gibi o dönemin düşünürleri ve filozoflarıydı aslında ama işin teknik tarih kısmına pek girmeyeceğim, çünkü zaten ben de tarihe, teknik tarihten bahsedecek kadar hakim biri değilim. peki, yazarımızın gözünden bu devrim nasıl bir devrimdi? Burke fransa devrimini adeta bir tür ‘düzleştirmek’ olarak görüyordu. bu kavram Burke'a göre olması gereken ‘eşitleme’ kavramından çok daha ayrı bir yerdedir. devrimde olması gereken de bir tür eşitlemedir zaten ona göre, ama olan şey, her şeyi sorgusuz sualsiz dümdüz etme olmuştur. aynı devrim ona göre yıkımın, ıslah olarak kabulünü içerir. basitleştirelim; devrim denilen olgunun ille de bir şeyleri elde etmek uğruna her şeyi mübah kılan bir şey olup olmadığının da sorgulamasını yapıyor Burke. bu yüzden de kendisi devrimi tetikleyen, temelde yatan aydınlanma düşüncesine tamamen karşıt değildir; o, tetiklenmiş olan olgunun yani devrimin bu denli saptırılmaması gerektiğini savunuyor. devrim ona göre bir noktadan sonra artık insanların yasallaştırdığı bir katliam halini alıyor ve bu devrim yanlısı insanlar için amaç, temelde yatan aydınlanma düşüncesi değildir artık, asıl amaç sadece ve sadece yine aynı insanların kendi içlerindeki kötü sonuçlarla oluşan barbar duyguların tatmin edilmesidir

Fransa Devrimi Üzerine Düşünceler 1790Edmund Burke · Bilge Kültür Sanat Yayınları · 201947 okunma

·

86 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.