Sabahattin Alinin en kötü ve seviyesi düşük romanı bence. Tamamen ideolojik saiklerle yazılmış ve nefret içeriyor. O kadar ki Peyami Safa gibi bir yazarı ve edebiyatımızda psikolojik romanın en güzel örneği kabul edilen 9. Hariciye Koğuşunu şifreli bir şekilde yerden yere vuruyor. Bir edebiyatçıya yakışmayacak şekilde ve mahalle ağzıyla hasım kabul ettiği Türk milliyetçilerine saldırıyor. Edebî bir değer taşıdığını düşünmüyorum...