Şu anda kütüphanemde olmayan, akıbetinin ne olduğunu da hatırlayamadığım bu kitap, Yaşar Kemal'le beni tanıştıran "İnce Memed" den sonra okuduğum ikinci kitabı idi Yaşar Kemal'in.Yanılmıyorsam 65 ya da 66 yılları olsa gerekti okuduğum da Yani yarım asır öncesin den söz ediyorum. Bu üç efsane, üç hikaye beni çok etkilemiş, defa defa okumuştum... Köroğlu'nu ve Karacaoğlan'ı bilirdim de Alageyik'i buradan öğrenmiştim. Muhteşem bir anlatımla kaleme alınmış bu kitabın büyüleyici ifadelerini ezberlemeye de kalkmıştım. şimdi her biri kuş oldu kanatlanıp uçtu gittiler hafızamdan... Ama Adı anıldıkça o günleri yad ederim. O güzel hissin, duygunun kokusunu ruhumda hissederim.
Derseniz "bu kitabı bir daha okur musun?"
Cevabım "Hayır" olacak.
Niye mi?
Hatıralarımın sihrinin bozulmasından, o kokuyu bir daha duyamamak dan korkarım da ondandır... Çünkü, zamanı 14 yaşıma sabitlediğim anımdır bu kitap....
