Yenilgi, Yenilgim, yalnızlığım ve kimsesizliğim;
Binlerce zaferden değerlisin benim için,
Ve dünyanın tüm şanından şöhretinden
daha tatlısın yüreğime.
Yenilgi, Yenilgim, kendime dair bilgim ve başkaldırım,
Senin sayende bilirim hâlâ genç
ve çevik olduğumu
Ve solmuş defnelerin tuzağına düşmek
zorunda olmadığımı.
Sende, buldum kimsesizliği
Ve kaçak ve horlanmış olmanın sevincini.
Yenilgi, Yenilgim, kıvılcım saçan kılıcım
ve kalkanım,
Gözlerinde, okudum
Taç giymenin kölelik olduğunu,
Ve anlaşılmanın alçalmak olduğunu,
Sahip olmanın, bütünlüğe ulaşmak
Ve olgun bir meyve gibi, düşmek ve tüketilmek
olduğunu, okudum gözlerinde.
Yenilgi, Yenilgim, benim yürekli eşim,
Duymalısın şarkılarımı, çığlığımı, sessizliğimi,
Senden başka hiç kimse söz edemeyecek
kanat vuruşlarımdan,
Ve denizlerin gürlemesinden,
Geceleri yanıp tutuşan dağlardan,
Sarp ve kayalık ruhuma
yalnız sen tırmanacaksın.
Yenilgi, Yenilgim, benim ölmez cesaretim,
Sen ve ben, birlikte güleceğiz kasırgayla,
Ve ikimiz, mezarlar kazacağız içimizde ölenler için,
Şevkle tutunacağız güneşe,
Tehlikeli olacağız!