Gönderi
Oruç Aruoba'nın intihar etmeyi düşündüğü bir akşam kızı Filiz'e yazmış olduğu mektup tarzı metinleri içeriyor. Mektup tarzı diyorum çünkü kızına yazmış olduğu mektubun yanı sıra yazar hayata dair düşüncelerini de belirtmekten cekinmemiş. Bir sayfada "seninle buluşabildigimiz ender günlerden birinde" dediğinden anladığım kadarıyla eşiyle ayrılmış ve kızı büyüdüğünde kendisini anlasın istiyor. Sadece kendi olduğu şekliyle anlasın. Ne eksik ne fazla.
"Dünya benden ben olmamı istemedi.
Beni ben olarak tanımadı.
Ben de sırtımı döndüm işte, bu dünyaya" ve
"Dünya ne ise oydu; ben de ne isem o oldum
— uyuşamadık. Hepsi bu." kısımlarıyla anlaşılmak istediğini haykırmış. Yani bir babanın kızına mektubuyla anlaşılamayan bir adamın sessiz serzenişleri buluşmuş Zilif'te.
30 sayfalık bir kitaba dünyaları sığdırmış Aruoba. Zilif'i sadece küçük kızı için değil tüm kız çocukları için yazmış. Tüm babalar için. Çocuğuna, ayrı olduğu için babasını yanlış anlatan anneler okusun diye yazmış. Tüm çocuklar ve bir zamanlar çocuk olmuş herkes için.. Bittiğinde tekrar okuma isteği uyandıracak ve düşüncelere boğulduğun günlerde direkt elinin gideceği bir kitap. Tek üzüldüğüm yanı baskısını bulamadığım için e-kitap olarak okumuş olmak. Kütüphanemde böyle bir eserin bulunmasını çok isterdim.
Herkesin mutlaka bir gün okuması gerekiyor. Simdiden keyifli okumalar.
·
29 views
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.