Bir yalnızlık kitabı zaten herkes bundan bahsetmiş. ‘Yalnızlığı paylaşmanın’ kötü hissettiğinde yükünü hafifletme çabası olarak görüyorum. Yalnızlığı biriyle paylaşmayı ister ya çoğu kişi. Karakter yalnızlığı biriyle paylaşmaktansa bir amaçla paylaşıyor sanki. Kötü hissettiğinde bu amacı düşünüyor buradan destek alıyor. Bir de alışmak var kitapta. İyi hissetmenin yolunu bulduysan ve alıştıysan buna, daha iyi hisler için bunlardan vazgeçemiyorsan, drogo gibi mutsuz ölmeyeceksin belki ama tam anlamıyla yaşamış olacak mısın?