Hikaye Karadağlar’ın etekleriyle, Sarıalan bozkırının arasında kalan Kurkuruğ köyünde geçer. Burası bir Kazak köyüdür ve Sovyet yönetimine bağlıdır. Lenin ve ekibi, o yıllarda devrim yapmıştır, devrim sonrasındaki kalkınmayı planlamak, gerçekleştirmek aşamasındadır. Kurkuruğ köyünün ne yolu ne elektriği ne de suyu vardır. Köy halkı tarım ve hayvancılıkla geçinmek zorundadır. Dışarıyla hiçbir bağlantıları yoktur. Evler dağınık bir şekilde yapılmıştır; kafası esen, estiği yere ev yapabilmektedir. Köy halkının içinde okuma yazmayı bilen hiç yoktur. Orada herhangi bir okulun olmadığını söylemek bile fazla. Duyuşen, bilgisi az ama imanı kuvvetli birisidir Kahramanımızın ismi Duyuşen. Onu bir felsefe profesörünün kaleminden okuruz. Profesör dünya çapında ün salmış, çalışkan bir kadındır. Duyuşen’in ilk öğrencilerinden biridir. Öksüzdür, çocukluğu amcasının evinde geçmiştir. Yengesi zalimdir. Küçük, şehir hayatından çok uzak bir köyde, kız çocuğunun okuması, gerçek bir devrimdir. Aytmatov bu devrimi yazmak ister. Çünkü Duyuşen öğretmenlik eğitimi almış biri değildir. Askerdeyken okuma yazma öğrenmiştir. Devlet tarafından köyüne git ve oraya okul yap, çocukları okut diye vazifelendirilmiştir. Diğer ifadeyle Duyuşen bilgisi az ama imanı kuvvetli birisidir. Devrime inanmıştır, Lenin’e itimadı tamdır. Her şeyin daha iyi olacağına dair umudu büyüktür. Azimlidir, cesurdur, mücadeleden, fedakarlıktan bir adım geri durmaz. Ve ilginçtir, çoğu okumuş kimseden daha çağdaş düşünebilmektedir. Profesörün ismi Altınay’dır. İbretlik bir hikayesi vardır. Geçmişini unutmaz, geldiği yeri küçümsemez. Köyünü olabildiğince sever. Sadece yengesinden biraz nefret eder. Diğer yönden köyüne, eski hayatına karşı, minnet duygularıyla doludur. Köyüne yapılan büyük okulun açılışına davet edilir. O da büyük bir memnuniyetle gelir. Ve birkaç gün fazla kalamadığı için üzülür. Hele ilk öğretmeni Duyuşen’in ismini duyduğunda heyecanlanır, kendini tutamaz. Ağlar ve coşkuyla anar onu. Ona karşı kendini suçlu da hisseder. Çünkü onu arayıp bulmadım, vefasızlık gösterdim diye düşünür. Duyuşen’de de aynı kırgınlık var gibidir. Altınay’ın okul açılışında olacağını bildiği halde, açılışa katılmaz. Katılmaması, onun Altınay ve diğer öğrencilerine karşı beklenti içinde olmadığını, makam, mevki veya mal mülk peşinde koşmadığını gösterir. Mutlu son yoktur, çünkü sona giderken insanlar unutulmaz yaralar alır

İlkögretmenCengiz Aytmatov · Elips Kitaplar · 20137,3bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

BERNA