Belki de suç sadece o suçu işleyene ait değil de toplumun tamamına ait. Ortada bir suç varsa bunda herkesin büyük veya küçük bir payı vardır, en azından engel olmadığı için. Vicario kardeşler son ânâ kadar birinin çıkıp da kendilerini engellemelerini bekledi, işleyecekleri cinayeti ilan etti. Onlarca insan duydu bunu ama belki ihtimal vermediklerinden veya umursamadıklarından, cesur davranamadıklarından bir cinayete göz yumdular. Belki de dört gözle beklediler cinayet sahnesini. Acaba kardeşler Santiago Nasar'ı gerçekten öldürecek miydi, nasıl öldüreceklerdi veya Santiago kaçıp kurtulacak mıydı? Bir insanın hayatıyla ölümü arasındaki çizginin farkındalardı ama onu kendi kaderine terk ettiler. Ellerinden çok şey gelebilirdi oysa ki. O kurtulabilirdi ama öldü. Son cümlesi "Beni öldürdüler!" oldu. Acaba öldürenler yalnız Vicario kardeşler miydi yoksa buna göz yuman herkes miydi? Bu kitap yalnızca bir kurgu değil, toplumsal bir gerçek! İşleneceğini herkesin bildiği bir cinayetin öyküsü bana pek çok insanın arasında gündüz gözüyle işlenen Emine Bulut cinayetini hatırlattı. Bunun bir vahşet olduğunu herkes biliyordu ama hiç kimse müdahale etmedi, bunun yerine herkes bu unutulmaz(!) anı ölümsüzleştirmeyi tercih etti "Ben ölmek istemiyorum!" diyen bir kadın feryat ederken. Sözün kısası bir suç varsa hepimizin. Hepimizin payı var. Bir günah keçisi bulup tüm suçu onun üzerine yıkmak en kolayı, vicdanen de en rahatı! Kaçımız üzerimize düşen sorumluluğu kabullenip elimizden gerekeni yapıyoruz bir düşünelim. Bir suç varsa, bir yanlışlık varsa bunda birbirimizin payı var ve bunu önlemek için herbirimizin sorumluluğu.

Kırmızı PazartesiGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 201377,6bin okunma

·

8 görüntüleme

@kitap_sesi02 ·

Güzel seçim 👍

@perfekto ·

Kesinlikle 😊

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

perfettamente