Ne kadar çok arkadaşımızı kaybetmiştik! Hepsi sisli görüntülere evrilmişlerdi, çok seyrek karşımıza çıkan. Ara sıra göz kapaklarımızı ıslatan yaşlardılar en çok. Ne büyük haksızlıkları kanıksamıştık. Düşmanla kapıştığımızda normaldir bu diyorduk, “ayakta kalan devam eder.” Ne kadar devam edebilmiştik ki. Elimizden geldiği kadar..
Ya bizi içeriden çökertenler...
Sayfa 195Kitabı okudu
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.