Birine burnun eğri diyerek onu deliliğe sürükleyebilirsiniz.. Evet. Yanlış okumadınız. Vitangeo Moscarda'nın hikayesi aynen bu şekilde başlıyor. Karısının laf arasında, gülerek söylediği birkaç cümle onun hayatını alt üst ediyor. Kulağa çok basit belki de komik gibi gelen o sözler onu fazlasıyla etkiliyor. Kendine, hayatına ve tüm insanlara bakış açısı değişiyor. Vücut kusurlarıyla başlayan serüveni ise daha derin bir sorgulama işine dönüşüyor. Kolay bir kitap okuyacağınızı sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Her sayfada sizi zorlayacak ve terletecek düşünceler üstünüze gelecek. Bunu kötü bir şey olarak algılamayın sakın. Kafanızda beliren her bir soru işareti belki de kendinizi bulmanıza biraz daha yaklaştıracak.. "Eğer başkalarının gözünde bugüne dek olduğumu inandığım kişi degilsem, kimdim ben?" Birine onun farkında olmadığı bir kusurunu söylerken dikkat etmeniz de fayda var. Neye yol açacağını asla bilemezsiniz.. Karısıyla arasında geçen o talihsiz konuşmadan sonra Vitangeo Moscarda ayna karşısında epeyce bir vakit geçirmeye başlıyor. Her geçen dakikada da aynada gördüğü kişinin kendisi olmadığına emin oluyor. Aynada gördüğü yüz ifadeleri Vitangeo Moscarda' ya mı aitti ? Niye bu kadar yabancı geliyordu peki? Ağladığınız zaman aynanın karşısına geçip gülümsemeye çalıştınız mı hiç? Eğer böyle bir şeyi denediyseniz Vitangeo Moscarda 'nın kendine karşı yabancılaşmasını anlayışla karşılayabilirsiniz o zaman. Gözlerinizden yaş akarken gülümseyen bir yüz vardır karşınızda. Bütün vücudunuzda baştan ayağa sahtekarlığı ve utancı hissedersiniz. Bu his sizi kendinizden uzaklaştırır, başka birine baktığınız hissine kapılırsınız. Daha sonra ise yaptığınız şeyle yüzleşmekten kaçınırsınız. Gözlerinizi aynadan kaçırıp ağlamaya devam edersiniz. Vitangeo Moscarda ise gözlerini kaçırmadı. O rahatsızlık hissinin peşinden gitti. Delirme pahasına olsa bile.. Vitangeo Moscarda' nın sorgulamaları sizi de sarsacak. Düşünceler sizin de peşinizi bırakmayacak.. Beni tanıyan kim varsa benim de bir o kadar gerçekliğim var... Kendi gerçekliğim-ki tanıdıklarım arasında bana atfettikleri gerçeklikle alakası olmayan- bile bana yabancıyken diğer insanların bana baktığında gördükleri gerçekliği nasıl kabul edebilirim? Kendimize yabancılaşmamız şaşırtmalı mı gerçekten?Ailemize,arkadaşlarımıza ve tanıştığımız her kişiye onların bizi nasıl gördüğüne göre bir gerçeklik oluşturduk. Bu kadar gerçeklik arasında kendi gerçekliğimizi kaybetmediğimizi kim söyleyebilir? Her insanın gözünde farklı bir 'Sen' var ise hangisi gerçekten sensin? Ya da hiçbiri değil misin? Kitabı okuduğunuzda cevapları bulabilecek misiniz? Okuyun ve görün..

Biri, Hiçbiri, BinlercesiLuigi Pirandello · Aylak Adam Yayınları · 20184,035 okunma

·

513 görüntüleme

Mehmet...

@pazarkalemi ·

01 Nisan 2021 11:06

Merhaba yorumlarınızı beğendim hocam. Sürekliliği olan bir okuyucusunuz. Belli oluyor...

Neslihan TÜRKMEN

@Nslhn96 ·

02 Mayıs 2021 19:30

Teşekkür ederim :)

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.