İnsanlar kendileri hakkında kendilerine karşı dürüst olamıyorlar. Kendileri hakkında süsleyip süslemeden konuşamıyorlar. Bu senaryo bu tür insanları betimliyor: kendilerini aslında olduklarından daha iyi birer insan gibi hissetmelerini sağlayan yalanlar olmaksızın hayatta kalamayan insanları. Olayları olduğundan daha güzel gösteren yalanlara duyulan bu günahkar ihtiyacın mezarın ötesinde bile sürdüğünü gösteriyor: ölen karakter bile medyum aracılığıyla canlılarla konuştuğunda yalandan vazgeçemiyor. Bencillik insanların doğuştan itibaren taşıdıkları ve kurtulması en zor olan günahtır.