-Birazcık spoiler olabilir- Bu kitabı ilk başlarda okurken o kadar çok sıkılıyordum ki. Hatta çoğu kez yarım bırakmayı bile düşündüm. Ama şu an dönüp bakıyorum da iyi ki okudum diyeceğim kitaplar arasında yerini aldı diyebilirim. Romanın ortasından itibaren sürüklendim adeta. Kitabı okurken Oblomov'a o kadar sinir oldum ki... Fakat bazı yerlerde acaba ben de oblomovculuk yapıyor muyum? diye düşünmeden edemedim. Çünkü ben de bazen "Uyuyalım... Hiçbir şey olmazsa sabah olur." Mantığı yürütüyorum. Ve herkese çok çabuk güveniyorum... Kitabın içeriğiyle ilgili bir tahlilde bulunacak olursam; Bir yanda; Kendine Güvenmeyen, Korkak, Tembel, Üşengeç, Hayalperest ve Kuruntulu vs vs... Oblomov Diğer yanda: Durmayacak olan 'Zaman', 'Aşk' 'İnsanların Dedikoduları, kurnazlıkları' ve 'Hayatın Gerçekleri'. Oblomov'un bir sorunu sürekli bir şeyleri erteleyerek ve 'Uyuyarak'(Benim sürekli yaptığım gibi) her şeyin çözülebileceğini düşünüyor. Evet sadece düşünüyor. Oblomov sürekli planlar yaparak ve şartların oluşmasını bekleyerek hayatını, mutluluğunu, hayallerini, aşkını bekletmek istedi. Fakat bana sorarsanız şartlar hiçbir zaman gerektiği gibi olmaz, bütün şartlar yerine gelinceye kadar her şeyi erteleyen hiçbir şey yapamaz... Bir insan neden mutlu olmamak için bu kadar çok çaba sarf eder ki? Aslında Oblomov bizden biri, onu bir kitap karakteri diyip geçiştirmemek lazım. Sadece biz de Oblomov gibi kendimizin ve hatalarımızın farkına varamıyoruz. Oblomov'un başka bir sorunu ise; Tembel olduğu için ve kendine güvenmediği için çevresindeki insanlara çok çabuk güvenmek zorunda kalıyor. Oysa insan güvenmeden önce kendine güvenmesi gereklidir, aksi takdirde hayal kırıklığına uğrar. Ve tabii ki herkese güvenmek zorunda kalan Oblomov. Tarantyev ve onun gibi aşağılık insanlar tarafından kullanılacaktır(Açıkçası biraz hak etti kullanılmayı). Oblomov karakteri ile ilgili kitaptan bir kesitle incelememi bitirmek istiyorum. ******** Ştoltz içini çekti, düşünceye daldı. "Zeka yönünden başkalarından geri kalmazdı, billur gibi saf ve şeffaf bir ruhu vardı. Yüce gönüllü, sevecen bir insandı. Kendini mahvetti!" "Ne için? Sebep neydi? "Sebep mi? İlginç bir sebep!" dedi Ştoltz. "Oblomovsçina, yani oblomovculuk!" ******* Ayrıca; Oblomov'a kısa bir şey söylemem gerekseydi; "Bazı şeylerden korkacaksan yaşamak cesurların hakkı(Ştoltz'un hakkı)" derdim. Ki öyle de oldu...

Oblomovİvan Gonçarov · Yordam Kitap · 202039,2bin okunma

··

162 görüntüleme

Dıldar

@Birr_okuur ·

29 Mart 2021 19:34

Hocam yine özgün, güzel ve faydalı bir inceleme olmuş. Emeğinize sağlık👏👏🌸

Halil Vural

@halil_vural ·

29 Mart 2021 19:55

Teşekkür ederim hocam. Beğendiysen ne mutlu bana 🌼

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Halil Vural